पानी दर्किनु र म फर्किनु एकै साथ भएको छ, कलैयामा । हप्ता दिन लामो राजधानीको वसाईपछि फर्किएको कलैयामा यतिको सितल नहुदो हो त मन अडिन गाहे हुन्थ्यो पनि । पानीले राहत दिएको छ यतिवेला समग्र मधेशलाई । अवका केही दिन पुराना रुटिनमा अभ्यस्त हुन मलाई समय लाग्ने छ । हप्ता दिन लामो काठमाण्डौ पछि फर्किएकाले पनि होला पुन नौलो लागेको छ कलैया । अवका केही दिनमा फेरी यो पुरानै र परिचित लाग्ने छ ।
हुनत मोती वागमा कोठा सरी सकेपछि कलैयाको शुन्दरताको परख गर्न पाएको छु यतिवेला । रामजानकी मन्दिर कोठा वाटै देखिन्छ । माछाको डुवुल्की हेर्न पोखरी मै पुग्नु परेपनि पानीको सितलता झ्यालवाटै लिन पाएको छु । नंया सवारी साधन भित्रिएपछि यात्रा सहज भएको छ । चालक रेगु महतो नंया ठांउको नंया जानकारी पस्किन सिपालु छ ।
सर यंहा राजाले बाघवाट दाई लगाउथे रे अली वढाई चढाई गर्दै सुनाउछ रेगु । रेगुको कान्छो छोरो राजेश मेरो सहयोगी छ । सर म पनि लोकसेवा पढेर सर जस्तै हुन्छु घरी घरी केटो जोसिन्छ । म पनि चाहन्छु यो मधेशको कलिलो ठिटोपनि लोकसेवाको प्रतिष्पर्धामा दरीयोस । सिकोस, लडोस, भिडोस र जागिर खाओस ।
सुदिप भुजेलले मेरो भान्सा सम्हालेको छ । खाना ठिकै वनाउछ यो भाईले । वाणिज्य वैंकको ज्यालादारी कर्मचारी सुदिप विहान वेलुकाको मेरो भान्साको कमान्डर हो । विहानमा केही हुल वडा अध्यक्ष र नगर सभा सदस्य मेरोमा आइपुग्छन । उनीहरुसंग गफिदै चिया खानुको मजा वेग्लै छ । वल्र्ड लिंकको डाटा स्पिडमै कुदेको छ । जसवाट देश विदेसमा रहेका तमाम मित्रसंग जोडिन पाएको छु म ।
यो समाजको चरित्र भने फरक छ । महिलाहरु दोश्रो दर्जाका नागरिक जस्ता लाग्छन हर घरमा । इज्जतका खातिर कुनै वावुले छोरीको गला दवाउन वेर लाग्दैन । अधिकांश महिला हिंशाका घटनाहरु आइपुग्छन नगरपालिकामा । न्यायिक समिति गठन भएको छ । समितिलाई सशक्त वनाउन म पनि लागि परेको छु । जसले महिला हिंशा अन्त्य र अधिकार रक्षा गरोस भन्ने मेरो चासो हो ।
सांझको सिमसिमे पानीमा छाता ओडेर भरत चोकको फन्को लगाए । शहरमा आपको विगिविगी भने हटेको रहेछ । धेरै दिनपछि पान चपाउदै पोखरीको फन्को लगाउदा पानी गजवैले दर्कीयो । म वरु छातामा थिए जेन तेन जोगिए । भुजेल भाई निर्थुक्क भिज्यो ।

सहयोगी भाईलाई भिजाएर साझको घुमाइमा मन जमेन । वेलैमा फर्किएर हाते कम्प्युटरमा औला डुलाउदै छु । हप्ता दिन लामो काठमाण्डौ वसाईवाट आजै फर्किएकाले होला शहरसंगको साइनोलाई पुर्नताजगी दिन एक चक्कर मारे शहरको । हप्ता दिनको काठमाण्डौ वसाई अत्यन्त व्यस्ततामा वित्यो । यही बीचमा केही उल्लेख्य कामहरु भए । उपसचिव र सहसचिवका कक्षाहरुमा नंया मित्रहरुसंग परिचय गर्ने मौका मिल्यो । चैतन्य, एमपिए, एपेक्स र कोलम्वीयाका तयारी कक्षाहरुमात्र होइन, उपसचिव र सहसचिवको प्रसनोत्तरको कितावको काम सकयिो । केही महत्वपूर्ण भेटघाटहरु भए ।
अवको कलैया वसाई पूर्णरुपमा कार्यालयको कार्यसम्पादनमै वित्नेछ । यसबीचमा व्लगको नियमित अपडेट त छदैछ ।

कलैयाको हेर्न लायक ठांउः प्रसिद्ध रामजानकी मन्दिर र पोखरी । पोखरीको डिलको पिपल अहिले ठूलो भइसकेको छ । यो गुगल तस्विर पुरानो हो ।
घरी घरी भुइचालो गएझै लाग्छ । कलैयाकै सवैभन्दा अग्लो घरमा रहेको होटल भएर होला । वाटोमा अली वढी लोड लिएर गाडी हिड्दा थर्कन्छ । कलैया भान्छा घर विहान सांझ खाना खाने मुकाम भएको छ । उदयपुरतिरका वस्नेतले भोजपुरकी राईनीलाई भित्र्याएपछि यो भान्छा घरको चुलो वल्न शुरु गरेको रहेछ ।
भान्छा घरकी छोरी मेरै छोरी उमेरकी छ । रसिका नामकी त्यो वालिका अली वढि मोवाइलमा गेम खेल्छे । हाम्रा धेरै केटाकेटीहरु मोवाइलको यस्तै लतमा फसेका छन । जसले आफ्नो उमेर र श्रृर्जनशिलतालाई कोपिलामै निमोठेको छ । कहिले कांही लाग्छ मोवाइल, युट्युव र यी सामाजिक संजाल यति सुलभ भैदिएका भए र वालककालमा ती चिज हाम्रो पंहुचमा भएका भए हामी पनि यति श्रृजनशिल हुन सक्दैनथ्यौ ।
होटलको वास सकिएको छैन । लाग्छ होटलकै वासवाट कलैयाले मलाई विदाई गर्ने छ । सरकारी सम्पति सकेसम्म जोगाउ भनेर नै होटलको सस्तो विकल्प खोजिएको हो । कलैयाको कठिनाई उस्तै छ तर काम गर्ने उत्साह घटेको छैन । स्टाफ कलेजका अफिस अट्याचमेन्टमा आएका साथीहरु गएपछि एक प्रकारको रित्तता भरिएको छ । अफिसको काममा सघाउनुका अलावा उनीहरु मेरा साथी जस्ता थिए । कुनै दिन कांही घुम्न जादा साथी, साझमा चौरमा डुल्ने साथी र कलैया भान्छा छरमा खाना खाने साथी ।
कलैया भान्छा घरले गांउघरको स्वादमा खाना खुवाएर कलैया वसाई कलरफुल गराउन मद्दत गरेको थियो । गांउमा आमा विरामी भएपछि वस्नेत दम्पती सटर तानेर आमाको उपचारमा हिडेका छन । विहान वेलुका भान्छाघरमा हुने रौनक हराएको छ । केही यहाका नियमित ग्राहक कर्मचारीहरु विलखवन्दमा परेका छन । म भने कलैया इनको भान्छा घरमा सेवा लिइरहेको छु । मलाई कलैया इनको स्वाद त्यति जम्दैन । नजमेर के गर्नु विकल्प पनि छैन ।
विश्वकप फुटवलले दैनिकीमा प्रभाव पारेको छ ।
राती ढिला र विहान ढिला भएको छ । सिद्धेश्वर परिसर र क्रिकेट मैदानको चक्कर साझमा लगाउने गरेको छु । अहिलेको अस्थायी साथी भएको छ कलैया इन होटलको म्यानेजर अमित चौधरी । मेरो स्वभावसंग यो भाई परिचित छ त्यसैले चियाको सुर्कीसंगै वट्टा लिएर हाजिर हुन्छ । वजारमा आप यत्रतत्र छन । दिनहु मूल्य उतार चढाव भइरहन्छ ।
म सकेसम्म कार्वोहाड्रेड नहालेको आपमा जोड दिन्छु ।
सिन्डीकेट हटाए वापत राजनीतिक कोपभाजनको सिकार भइ यातायात मन्त्रालयको वरन्डामा थन्काइएका रुप नारायण सर फोनमा भन्नुहुन्छ आप धेरै नखानुस है मोटाइन्छ । यस्तो छरितो र फुर्तिलो शरिरमा पेट नलागोस भनेर स्वाद मिठो लाग्दा लाग्दैपनि आपमा कम जोड दिएको छु । जिउन जान्नु पर्छ सवै ठाउका जीवनहरु स्वादिला हुदा रहेछन । कलैया वसाईले सिकाएको प्रमुख पाठ हो यो ।
अव त अली अली भोजपुरी वोल्न जान्ने भएको छु । वुझ्न भने पुरै सक्ने भएको छु । वडा नं. ४ का वडाध्यक्ष जलाउद्दिन मन्सुर मलाई दिनको दुईपटक नभेटी छोड्दैनन । उनीसंगका घुमफिर र सहकार्यपनि रमाइलो लाग्दै गएको छ । कलैया वासीले आफ्ना रिचुअल पर्वमा मलाई पनि संझन्छन । त्यसैले म साझा भएको छु । भर्खरै इद सकियो अव वकर इद आउदैछ । म एक्साइटेड छु वकर इद मेरो जीवनमै पहिलो पटक सेलिव्रेसन गरेको पर्व हुनेछ ।
संसार गोलो छ र नेपाल सानो छ । त्यसैले अहिलेको भर्चुअल वल्र्डमा साना साना कुरा पनि शेयर हुन्छन । कलैयाका मेरा साना प्रयासहरु पनि काउन्ट भएछन । मन्त्रालयले फोन गरेर तपाइको कामकोलागि पुरस्कार स्वरुप चाइना मनोनयनमा पर्नु भएको छ भन्छ । आजको दिनमा चाइना भिजिट ठूलो कुरा होइन । तर कामको मुल्यांकन गरेर गरिएको यो मनोनयन मेरा लागि लाख भएको छ ।
शुरुमा सिर्जनशिल काममा वढि व्यस्त भएपनि अहिले साल तमामीले गर्दा रेगुलर कामा वढि व्यस्त भएको छु । व्लग नियमित नभएकोमा यसका श्रद्धेय पाठकको माया मिसीएको गुनासो छ । म मेरा महान पाठकहरुलाई निराश तुल्याउन चाहन्न । त्यसैले शनिवारको सदुपयोग गर्दै तपाईका संझनाहरु अक्षर मार्फत अभिव्यक्त गरेको छु ।
आजको मौषम वडा वेइमान भएर गएको छ । विहान ढिलो उठे ।

कलैयाको सेकुवाः कुनै वेला २० रुपैया झीर पाइने कलैयाको सेकुवा सुकदेवकोमा झीरको ५० पुगेको छ ।
पत्रिका लिन पसल पुग्दा घामको चहकले आखा तिलमिलाए । यसो खुट्टा तन्काएर रामजानकी पोखरीको डिलमा धेरै वेर टोलाए । धार्मिक पोखरी भएकाले माछा मार्न मनाही छ यंहा । माछाहरु प्रशस्त छन । डिलमै पनि आइरहन्छन । पिपलको वोट छेउको पोखरीमा धेरै वेर एकान्तमा वस्नुको मजा नै वेग्लै, यही मजा लिएर म निस्कीए । लाग्छ यसैले पनि स्फुर्ती वढाउछ । खुसी हुन ठूला कारणहरु चाहिदैनन । सामान्य सितलताले दिने खुसी, सरल रुपमा सेवा दिदा सामान्यजनले दिने खुसी, सामुहिक हितकालािग आंट गरेर काम गर्दा मनले दिने खुसी यीनै खुसीहरु जोडेर वसेको छु म कलैयामा ।
दुखी हुनका लागि सयौ कारणहरु छन । तर म खुसी हुने हजारौ साना कारणहरुमा रमाएको छु ।